Etap II

Dzisiejszy dzień oprócz Liepaji, to nuda.

Droga prawie cały czas prowadziła w lesie. Do Liepaji jechało sie bardzo przyjemnie. Ścieżka rowerowa prowadziła w lesie.

Potem już drogą asfaltową
Jednak nawierzchnia nie najlepsza – dziurawa. Po dłuższym czasie jazdy bolały ręcę. Zwiedzliśmy Liepaje: kościół ewangelicko – luteranski
Weszliśmy również do cerkwi Aleksandra Nevskiego. Odprawiano akurat nabożeństwo. Potem zwiedzilismy miasto.
I już stamtąd jechaliśmy na camping.

Dziś świeciło słońce, było ciepło I już od dwóch dni nie padało. Pierwszy odcinek drogi wiódł wzdłuż morza. Asfalt trochę poprawił się. Po drodze zatrzymaliśmy się w przydrożnym kościele, a potem na kawę.

 Port w Ventspils

Ventspils miasto czyste, zadbane. Warto tu przyjechać spokój, mało ludzi, a restauracje i kawiarnie puste. Camping na miarę campingów europejskich

Camping w Ventspils

Tradycyjnie pobudka o 7.00, śniadanie, poranna toaleta, pakowanie i w drogę.
Ventspils to miasto, które nas zadziwiło: czyste, zadbane, wypielęgnowane kolorowe rabaty, żadnych śmieci i bałaganu. Drogi remontowane, nowoczesna zabudowa. Stare domy: zabytkowe, ciekawe pod względem architektury najczęściej zamknięte, opustoszałe. Zrobiliśmy zakupy i pojechaliśmy na molo.

A Stamtąd ruszyliśmy w kierunku Kolki. Poczatkowo jechaliśmy świetną ścieżką rowerową (asfaltową). Później równą jak stół i bez żadnych dziur drogą. Tak było przez 40 kilometrów.

Widać, że ta trasa jest świeżo zrobiona. Po taki pięknej ulicy czekało nas błotko. Trasa była remontowana.
Dziś jesteśmy na campingu, które początkowo przypominało nam pole biwakowe.

Jest trochę dzikie. Wygódka, prysznic domowej konstrukcji, ale za to ciekawe przejście nad morze - przez las no i puuuuuuuuuuuuuuuuste plaże. Widziałam już mało ludzi nad morzem, ale puste plaże widziałam tylko w romantycznych filmach na szklanym ekranie.

Nala nie interesuje się morzem. Ilekroć jesteśmy na plaży obraca sie do niego tyłem.
Pogoda pozwoliła nam jeszcze wykapać się w morzu, ale potem nadciągnęly chmury i przyszła burza.

Obudził nas budzik o 6.00. Myśleliśmy, że czas już wstawać. Zerwaliśmy się wszyscy ponieważ nie padało, a niebo było szare, wiał silny wiatr. Jak sie okazało budzik Macieja samoistnie przestawił się, a więc wstaliśmy o godzinę za wcześnie. Nikt by nie przypuszczał też, że pogoda może się tak diametralnie zmienić. Zmieniła się z korzyścią  dla nas. Wiatr przegonił chmury, a my ruszyliśmy do Kolki,  - przylądek rozdzieląjący Morze Bałtyckie I Zatokę Ryską.

Pogoda dopisywała, a więc skorzystaliśmy z kąpieli. W czasie jazdy towarzyszył nam pomyślny wiatr , a my dobrze sie bawiliśmy.

Dziś naszym celem jest Ryga.

Od słonej wody dzieli nas jakieś 150 metrów. Kiedy to piszę jest 21.45. Przede mną rozpościera się morze, a w tle słychać cichutki „dżezik”. Morze uspokoiło się. Oprócz szumu morza słychać koncertujące świerszcze.
Jeszcze zrobiliśmy sobie krótki spacer.
Tak wygląda wiele domostw – wychodzisz z domu i jesteś na plaży.